Vrijwilliger Hans van Boxtel overleden

Hans heeft voor Erfgoed 's-Hertogenbosch ongelooflijke aantallen potten op fantastische wijze gerestaureerd. Met ziel en zaligheid stortte hij zich op incomplete en instabiele exemplaren om ze met gips weer aan te vullen zodat ze weer prima toonbaar waren voor het publiek. Of dat ze weer stabiel op de poten stonden en zonder instortingsgevaar in het depot veilig opgeborgen konden worden. Was het niet naar zijn zin? Dan werd zonder gemopper het ingezette gips weer verwijderd en begon hij  weer van voren af aan.” Karakter vormende potten” noemden we die gekscherend.

Buiten het restaureren om hielp Hans altijd vol enthousiasme mee bij het ontvangen van schoolklassen. Rondleidingen door het Groot Tuighuis waarbij de kinderen aan zijn lippen hingen, maar ook puzzelen met scherven in het lab, kootwerpen of zomaar op de koude vloer in het schip van het gebouw met kinderen gaan zitten puzzelen. Hans was uitermate behulpzaam en werkelijk niets was hem te veel. Moest er een kerstboom worden opgetuigd of duizend gevouwen kraanvogels worden opgehangen? Hans was erbij en hielp mee. Tijdens onze eindejaarsvieringen las Hans ook graag een eigen gekozen kerstverhaal voor. En met de nodige bravoure en met veel gevoel voor dramatiek galmde dan zijn warme en welluidende stem door het schip. Tijdens de afgelopen monumentendag speelde hij in een toneelstuk, gebaseerd op de boerenbruiloft van Breugel, nog vol overgave de vader van de bruid.

Hans was hier op zijn plek. Dat merkte je aan alles. Hij deelde graag zijn kennis met anderen of dat nu toevallig met een bezoeker was die in het lab kwam rondneuzen of met een hele groep bejaarden dat maakte hem niet uit. Of het nu in zijn contacten met de andere vrijwilligers of met de vaste medewerkers was,  hij was altijd oprecht geïnteresseerd in een ander. Altijd bereid je te helpen met  wijze worden, goede raad. In de winter was hij drie dagen aanwezig in het lab en in de lente en zomer twee dagen. Want dan moest hij naar buiten naar zijn geliefde tuin. Ook dat was zijn grote passie. Een enorme kennis van planten en hun heilzame werking. Hij heeft hier ook menigeen voorzien van zelfgemaakte zalven en tincturen.

Wat zullen we hem enorm gaan missen, zijn restauraties en praktische hulp maar vooral ook zijn aimabele persoonlijkheid, fijne gesprekken die altijd ergens over gingen en ook de gewone lol die we hadden met elkaar. Onvoorstelbaar dat we zijn stem hier niet meer zullen horen en zijn gekke zelfgemaakte liedjes. We hebben veel kaarsjes voor hem gebrand en met alle intentie goede “vibes” uitgezonden, hij was omringd door licht en onze allerbeste wensen. Het zal nooit meer hetzelfde zijn op het lab.

Wij wensen Corrie en de familie veel sterkte in deze moeilijke tijd.