Herbestemming Watertoren 's-Hertogenbosch
De historische watertoren in ’s-Hertogenbosch heeft na jaren van restauratie een duurzame bestemming gekregen als kantoor- en horecalocatie. De werkzaamheden aan het rijksmonument zijn in 2017 afgerond. De watertoren aan het Hinthamereinde raakte sinds 1974 buiten gebruik. Sindsdien bood het tijdelijk onderdak aan maatschappelijke organisaties en kunstenaars.
De watertoren in 1932. Gezien vanaf Bossche Pad. (Bekijk via Beeldbank Erfgoed 's-Hertogenbosch)
Geschiedenis
Halverwege de 19e eeuw werden in Nederland de eerste watertorens gebouwd. Door de dreiging van een cholera-epidemie in 1883 besloot de gemeenteraad van ‘s-Hertogenbosch in 1885 tot de aanleg van een drinkwaterleiding. Deze watertoren was daar onderdeel van. Het water was afkomstig uit het grondwater nabij het dorp Nuland.
De markant vormgegeven watertoren is gebouwd naar een ontwerp van architect J. Kalf, de toenmalige directeur van de gemeentewerken. Het is een typisch voorbeeld van het eclecticisme. Een 19e-eeuwse architectuurstroming waarbij elementen uit diverse klassieke stijlen werden genomen en gecombineerd tot iets nieuws. De zware hoeksteunberen en de kantelen geven de toren het karakter van een burcht. De toren is 33 meter hoog en beschikte over twee waterreservoirs van elk 180 m3.
De watertoren in 1937. Op de voorgrond de Graafseweg. (Bekijk op Beeldbank Erfgoed 's-Hertogenbosch)
Herbestemming
De landelijke organisatie Behoud, Ontwikkeling en Exploitatie van Industrieel Erfgoed (BOEi) kocht de watertoren in 2011 en ontwikkelde de plannen voor een duurzame herbestemming.
De restauratiewerkzaamheden begonnen met de casco van de watertoren. In 2014 zijn de vier markante hoekpinakels gereconstrueerd. Dat gebeurde aan de hand van archiefbronnen en onder begeleiding van Erfgoed ’s-Hertogenbosch.
De watertoren in 2016.
De gevels zijn voorzien van nieuwe ramen.
De begane grond en eerste verdieping kregen een horeca functie. De twee grote waterreservoirs op de verdiepingen zijn nog altijd aanwezig en met duidelijk herkenbare ingrepen herbestemd tot kantoor- en werkruimten. Om de nieuwe functies te voorzien van voldoende daglicht is ervoor gekozen de gevels te voorzien van nieuwe ramen. Deze gevelopeningen zijn strak uit het metselwerk gezaagd en onderscheiden zich duidelijk van de oorspronkelijke gevelopeningen. Eigentijds, maar wel in harmonie met het geheel.
Het resultaat is een duurzame invulling van een bijzonder rijksmonument waarbij behoud van ons cultuurhistorisch erfgoed mooi samen gaat met spannende nieuwe ingrepen.
